စည္းလံုးညီညာ ေအာင္ေၾကာင္းျဖာ

ညီညြတ္ ျခင္းသည္ ခ်မ္းသာျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္၏ဟူေသာ ဓမၼပဒပါဠိေတာ္ကို ျမန္မာလူမ်ဳိးတိုင္းလိုလိုပင္ သိရွိၾကေပ၏။ သို႔ သိရွိၾကေသာ္လည္း ကြၽႏု္ပ္တို႔ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားမွာ ထိုစကားကို လူတိုင္း မလိုက္နာႏုိင္ၾကပါ။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ယခုအခါ၌ ျမန္မာတိုင္းရင္းသားအခ်င္းခ်င္း စိတ္ဝမ္းကြဲျပားေနၾကသျဖင့္ စည္းလံုးညီၫြတ္မႈ လိုအပ္ေနေပသည္။ ျမန္မာတိုင္းရင္းသားအခ်င္းခ်င္း စိတ္ဝမ္းကြဲျပားေနၾကရသည္မွာလည္း ျမန္မာျပည္လြတ္လပ္ေရးရၿပီး ကတည္းက ျဖစ္သည္။ လြတ္လပ္ေရး မလႊဲသာ၍ေပးခဲ့ရေသာ နယ္ခ်ဲ႕ၿဗိတိသွ် တို႔က စိတ္ဝမ္းကြဲရန္မ်ဳိးေစ့ကို တုိင္းရင္းသားတို႔အထဲ ထည့္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ သည္။ ၿဗိတိသွ်နယ္ခ်ဲ႕သည္ သူ႔ထံမွ လြတ္လပ္ေရးရသည့္ တိုင္းျပည္မ်ားကုိ ဤနည္းအတိုင္းပင္ ေသြးခြဲသည့္မ်ဳိးေစ့ ပ်ဳိးေထာင္ေပးေလ့ရွိသည္။ အိမ္နီးခ်င္း အိႏၵိယႏုိင္ငံႀကီးကိုၾကည့္ပါ။ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးသည္ႏွင့္ တိုင္းျပည္ႏွစ္ျခမ္းကြဲ ႐ံုမွ်မက သံုးျခမ္းပင္ကြဲသြားရသည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ျမန္မာျပည္မွ တိုင္းရင္းသားတို႔သည္ ဤသေဘာကို နားလည္ သေဘာေပါက္ရန္လိုသည္။ ယခုအခါ ျပည္တြင္းေရးထက္ ျမန္မာျပည္အေနာက္ တံခါးမွ ရခုိင္အေရးသည္ ျမန္မာျပည္တြင္းမွ ျမန္မာ့ေျမကို ဖဲ့ထုတ္မည့္အေရး ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာတိုင္းရင္းသားတို႔သည္ တုိင္းရင္းသားအခ်င္းခ်င္း စည္းလံုးညီၫြတ္ၾက၍ တိုင္းတစ္ပါးအေရးကိုအေလးထားရမည္။ လက္ရွိအစိုးရကလည္း တိုင္းရင္းသားမ်ားစည္းလံုးညီၫြတ္ေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိုေဖာ္ေဆာင္ေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တိုင္းရင္းသားအေရး အျမန္ေျပလည္မွ တိုင္းတစ္ပါးအေရးကို အေလးထားေဆာင္ရြက္ႏုိင္မည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ယခုအခါ၌ အခ်ဳိ႕ အခ်င္းခ်င္းစိတ္ဝမ္းကြဲျပား၍ေနၾကေသာ ျမန္မာ လူမ်ဳိးတို႔အဖို႔ စည္းလံုးညီၫြတ္မႈသည္ လိုအပ္ေနေပ၏။ စည္းလံုးညီၫြတ္ရန္မွာ လည္း”တို႔ရန္သူအစစ္ကား အဘယ္သူနည္း။ တို႔၏အေသြးအသားေတြကို စုပ္ယူေနသူကား အဘယ္သူမ်ားနည္း၊ တို႔လူမ်ဳိး ေတြကို ကြၽန္လူမ်ဳိးအျဖစ္ သေဘာထားကာ သား၊ ေျမး၊ ျမစ္ အဆက္ဆက္ နာလန္မထူႏုိင္ေအာင္ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ထားမည့္သူကား အဘယ္သူတို႔ေပနည္း။ ပရိယာယ္နည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးတို႔ျဖင့္ ခ်စ္ဟန္ေဆာင္၍ ငါတို႔လူမ်ဳိးကိုေသေအာင္ သတ္မည့္သူမ်ားကား အဘယ္သူတို႔နည္း။ ငါတို႔၏ အထြတ္အထိပ္ထားေသာဘာသာ၊ သာသနာ၊ ပညာေရးတို႔ကို တစ္စမၾကြင္းေအာင္ မီးသၿဂႋဳဟ္ပစ္ရန္ ႀကံစည္လုပ္ကိုင္ေနသူကား အဘယ္သူတို႔ေပနည္း” အစရွိသည္ျဖင့္ စဥ္းစားၾကလွ်င္ ရန္သူအစစ္ကို ျမင္ႏိုင္ေပမည္။ မိမိတို႔၏ တကယ့္ရန္သူကို ရန္သူမွန္းသိလာၿပီးသည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ ထုိသူတို႔ကုိ ကူညီအားေပးျခင္းမျပဳဘဲ ရန္သူအစစ္တို႔ကို မုန္းတီး စိတ္နာ၍ လာၾကရေပမည္။ သို႔ မုန္းတီး စိတ္နာ၍လာၾကေသာ လူအေပါင္းသည္ အထက္ကေရးသားေဖာ္ျပခဲ့သည့္အတိုင္း ရာခိုင္ႏႈန္း ၉ဝ – ၉၅ ေလာက္ရွိရေပမည္။ ထုိအခါ၌ စည္းလံုးညီၫြတ္ျခင္းသည္ အလုိ အေလ်ာက္ျဖစ္လာကာ အထူးမေျပာရဘဲ မ်က္စပစ္႐ံု၊ မ်က္ရိပ္ျပ႐ံု၊ လက္ဖ်စ္တီး႐ံုမွ်ျဖင့္ မိမိတို႔လိုရာကို ေသြးထြက္သံယို မျဖစ္ၾကဘဲေအာင္ျမင္ၾကရမည္ျဖစ္ေပသည္။